پارادایم مدیریت دانش شاخصی نو در توسعه و توانمند سازی منابع انسانی

مدیریت دانش مسیر پر مخاطره ای است که قضاوت درباره کارآمدی روش ها و الگوهای آن مستلزم شناخت مفهوم دانش و کارکردهای آن است. هدف عمده از نظام مدیریت دانش، دانش شناخت و آگاهینسبت به آنچه می دانیم و در مرحله بعد ایجاد و تولید آنچه بدان نیاز داریم می باشد. بدین منظور برای پیاده سازی و بکارگیری نظام مدیریت دانش در سازمان نیاز هست که در ابتدا نیازهای واقعی بهدانش مورد شناسایی قرار گیرد و زمانی که این نیازها مورد شناسایی قرار گرفتند منابع تولید دانش و راهکارهای به اشتراک گذاری دانش نیز شناسایی شوند و همزمان با این فرایند کارکنان را به تولید دانشبیشتر و جدیدتر تشویق نمایند. تمرکز مدیریت دانش بر روی افراد است و بر افراد به عنوان منابع دانش تاکید دارد. جوامع علمی و تجاری هر دو بر این باورند که سازمانهای باقدرت دانش میتوانند برتریهای بلندمدت خود را در عرصههای رقابتی حفظ کنند. در حقیقت میتوان گفت مدیریت دانش برای همه سازمانهایی که خواهان ارتقاء و پیشرفت هستند به عنوان یک نیاز استراتژیک مطرحمیگردد. بهترین دستاورد مدیریت دانش توانمند سازی سرمایهانسانی است. در عصر حاضر توانمند سازی به عنوان ابزاری شناخته شده که مدیران به وسیله آن قادر خواهند بود سازمانهای امروزی را که دارای ویژگیهایی مختلفی میباشند به طورکارآمد اداره کنند.توانمند سازی برای افراد مختلف معانی متفاوتی را تداعی میکند و چند دهه از کاربرد آن میگذرد اما آنچه جدید است نقشی است که فناوری اطلاعات در امکان پذیر ساختن توانمند سازی منسجم و جامع ایفا میکند پس توانمند سازی یعنی اعطای آزادی عمل به کارکنان برای انجام موفقیت آمیز وظایف محوله و ایجاد شرایطی که کارکنان قادر باشند کاری را که میخواهند با موفقیت انجام دهند نهاینکه کاری که انجام دهند که ما میخواهیم. در این مقاله به بررسی تاثیر مدیریت دانش در توانمندسازی منابع انسانی پرداخته و سعی خواهیم کرد تا حد امکان این موضوع را تبیین و ارائه کنیم

کلیدواژه ها:

مدیریت دانش ، چرخه مدیریت دانش ، شکاف های مدیریت دانش ، راهکارهای توانمند سازی کارکنان ، پارادایم مدیریت دانش