نگرش و دیدگاههای ابوسعید ابوالخیر، حافظ، مولانا، سعدی در دوستی و صلح بشر

در جهان امروز برای دست یابی به یک صلح پایدار و پویا لازم است تفکر و اندیشه صلح و صلح طلبی در تمامی مردم و ادبیات جهان ریشه های خود را محکم کند، تا اندیشه جنگ فرصتی برای نمود یافتن نیابد در ادبیات جدید صلح، مفهوم صلح مثبت، حق جامعه بشری به صلح را به خوبی تداعی میکند، حق صلح مثبت براندیشه مترادف بودن صلح با عدالت اجتماعی مبتنی است که برمبنای آن زمانی میتوان صحبت از صلح پایدار در جامعه بین المللی زد که فردفرد ابناء بشری در آرامش و آسایش زندگی کنند اندیشه و ادبیات اسلامی نیز اصالت صلح و دوستی را به صراحت تایید میکند و برای صلح ویژگی هایی قایل میشود از جمله اینکه صلح باید شرافتمندانه، ریشه دار و همه جانبه باشد صلحی که کرامت انسانی مسلمانان را حفظ کند، تمامی عرصه های زندگی آنان را دربرگیرد و به حقوق واقعی بشر ارج و احترام عمیق گذار دو برآزادی تفکر و انتخاب آگاهانه بشر متکی باشد با توجه به توضیحات بیان شده، در این پژوهش سعی شده است که با بررسی متنون ادبی شاعران و عارفان نامی ایران و جهان از جمله ابوسعیدابوالخیر ،حافظ، سعدی و مولانا به بررسی دیدگاه های این افراد در مورد روابط انسانی و صلح و دوستی پرداخت.

کلیدواژه ها:

ادبیات صلح ، حتفظ ، مولانا ، ابوسعید ابوالخیر ، سعدی ، حافظ ، صلح پایدار