اثر بخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر رضایتمندی زناشویی زنان

پژوهش حاضر با هدف اثر بخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر افزایش رضایتمندی زناشویی زنان انجام شد. روش پژوهش در این مطالعه از نوع شبه آزمایشی و جامعه آماری 30 نفر از مراجعین زن در شهر یزد بود که طبق پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ دچار اختلاف زناشویی بودند و به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در 2 گروه 15 نفره آزمایش و گواه قرار گرفتند. آزمودنیهای گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقهای تحت آموزش به روش تحلیل رفتار متقابل قرار گرفتند. متغیر رضایت زناشویی و مولفههای آن در قبل و بعد از مداخله مورد بررسی قرار گرفتند و همچنین در یک دوره پیگیری 2 ماهه مجددا این متغیر ارزیابی شد. به منظور بررسی و تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و در بخش آمار استنباطی از آزمون تحلیل کوواریانس و t همبسته استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد، نمره رضایت زناشویی زنان گروه آزمایش درپسآزمون در مقایسه با گروه کنترل تفاوت آماری معناداری دارد. آموزش تحلیل رفتار متقابل موجب افزایش رضایت زناشویی میشود نتیجه آزمون t همبسته نیز نشان داد رضایت زناشویی در زنان در مرحله پیگیری در پس آزمون تفاوت معناداری ندارد و این تداوم اثر پژوهش را نشان میدهد. این یافتهها نشان میدهد، زنان با آگاه شدن از حالات شخصیتی خود، روابط ارتباطی خود را با همسرشان بهبود میبخشند، توان حل تعارضات زناشویی در آنها افزایش مییابد و از این طریق رضایت زناشویی آنها افزایش مییابد

کلیدواژه ها:

تحلیل رفتار متقابل ، رضایتمندی زناشویی ، زنان متاهل