ارزیابی نقش تعاونی‌های تولید خرما در گسترش اشتغال نواحی روستایی شهرستان سراوان با استفاده از تکنیک تحلیلی عاملی

هدف از انجام این پژوهش برآورد میزان گسترش اشتغال به وسیله تعاونی‌های تولید خرما در نواحی روستایی شهرستان سراوان بوده است. روش مورد استفاده تکنیک تحلیل عاملی است. نوع پژوهش بر مبنای نظریه مشارکتی یعنی آنچه خود افراد مورد پژوهش در گسترش اشتغال خود موثر می‌دانند، می‌باشد. فرضیه‌ای که برای انجام این تحقیق مورد استفاده قرار گرفته است به شرح زیر است: «تعاونی‌های تولید خرما می‌تواند مهمترین بعد اشتغال را در نواحی روستایی شهرستان سراوان ایجاد نماید» از آنجا که شرایط اقتصادی و اجتماعی نواحی روستایی شهرستان سراوان از لحاظ قرارگیری نواحی روستایی در دو بخش مرزی و غیرمرزی متفاوت است در این پژوهش نیز به همین منظور از دو بخش مورد نظر تشکیل شده است. نتایج این پژوهش در بین نواحی روستایی غیرمرزی نشان داد که در بین پنج شاخص میدانی مورد سنجش تعاونی‌های تولید خرما با قرارگیری در رده دوم با کسب 89 درصد واریانس بالاترین میزان گسترش اشتغال را در نواحی روستایی شهرستان سراوان برعهده داشت. همچنین در نواحی روستایی مرزی شهرستان‌ سراوان در بین 8 شاخص مورد پژوهش تعاونی‌های تولید خرما با کسب 64 درصد واریانس در ردیف چهارم میزان برآورد اشتغال قرار گرفت.