بررسی نقش عوامل خانوادگی و جو مدرسه بر پرخاشگری دانش آموزان مقطع متوسطه

هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین جو یادگیری در مدرسه و عوامل خانوادگی با میزان پرخاشگری دانش آموزان مقطع متوسطه شهر گنبد کاووس می باشد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بوده است و جامعه پژوهشی شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه در سال تحصیلی 1392-93 در شهر گنبد است و نمونه پژوهش شامل 320 نفر از دانشآموزان مجموعه دبیرستان های این شهر میباشد که به صورت خوشهای مرحلهای انتخاب شدند. برای جمع آوری دادهها از مقیاس جو یادگیری LCQ که توسط ویلیامز و دسی ( 1996 ) و همچنین از مقیاس پرخاشگری باس و پری 1992 ) و پرسشنامه محقق ساخته عوامل خانوادگی، استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون ساده، آزمون t مستقل و ANOVA یکراهه در نرم افزارSPSS21 انجام گرفت. نتایج نشان داد که بین جو یادگیری و عوامل خانوادگی با پرخاشگری دانش آموزان مقطع متوسطه رابطه منفی و معناداری وجوددارد بدین معنی که هرچه جو یادگیری و عوامل خانوادگی در شرایط بهتر باشد پرخاشگری دانش آموزان کمتر میشود همچنین نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که می توان از روی نمره جو یادگیری و عوامل خانوادگی دانش آموزان، پرخاشگری آنها را پیش بینی کرد. بین میانگین نمره پرخاشگری نیز، بین دختران و پسران و در رشته های مختلف (ریاضی، تجربی و انسانی) تفاوت معنادار مشاهده شد. نتایج بدست آمده در این پژوهش با نتایج تحقیقاتی که در این زمینه توسط کلپکپرا، هوستون و کارپنتر ، اشرفی و همکاران، بشیری و همکاران و ... انجام شده، در یک راستا و همجهت میباشد.

کلیدواژه ها:

جو یادگیری ، عوامل خانوادگی ، روابط والدین ، پرخاشگری دانش آموزان