آثار و پیامدهای توافق هسته ای بر سیاست های اجتماعی در ایران با تاکید براشتغال جوانان

توافق هسته ای ایران و کشورهای ۱+۵ در وین در ۲۳ تیرماه ۹۴ به عنوان یک روز تاریخی در تاریخ روابط بین المللی محسوب می شود. پژوهش حاضر با روش کتابخانه ای و اسنادی با هدف بررسی آثار و پیامدهای بر جام برسیاست گذاری های اجتماعی(اشتغال جوانان) در ایران است. در وهله نخست برای درک بهتر مفهوم سیاست اجتماعی چند تفکیک مفهومی از آن را ارائه دادیم . با اشاره کوتاهی به تاریخچه تحریم ها و ماهیت آنها و همچنین دیدگاه های مختلف نسبت به توافق هسته ای در داخل، سعی کردیم پیامدها و آثار برداشته شدن تحریمها را درحوزہ سیاست های اجتماعی. و با تاکید بر مورد اشتغال بررسی نمایم. با توجه به موانعی که تحریم ها در مسیرصادرات و واردات ایجاد کرده بودند بعد از برداشته شدن تحریم ها امیدی چندانی به بهبود شاخص اشتغال در کشوربا توجه به اقدامات صورت گرفته بعد از برجام و امضای قرارداد های با کشورهای اروپایی که بیشتردر حوزه واردات کالا و سرمایه گذاری در صنایع بزرگ است و این اقدامات بیشتر در زمینه نوسازی تجهیزات و امکانات داخلی،افزایش بهره وری نیروی انسانی و نه ایجاد فرصت های شغلی جدید است بنابرین اشتغالی زایی چندانی به دنبال نخواهد داشت و اگر افزایشی در نرخ اشتغال در کشور ایجاد شود افزایشی خواهد بود که به دنبال رشد مثبت اقتصادبا تاخیر زمانی به رشد اشتغال خواهیم رسید که این فرآیندی بلند مدت است و ما در کوتاه مدت همچنان شاهد بالابودن نرح بیکاری در کشور خواهیم بود. سیاست گذاران اجتماعی و اقتصادی باید با تاکید بر اقتصاد مقاومتی وحمایت از بنگاه های تولیدی داخل به جای واردات بی رویه از خارج درصدد بهبود شاخص اشتغال در کشور باشند.

کلیدواژه ها:

سیاست اجتماعی ، اشتغال ، برجام ، تحریم