تحلیل آماری نماگرهای توسعه فرهنگی( مطالعه موردی: شهرستان های استان هرمزگان)

فرهنگ بعنوان روح حاکم برجامعه نقشی اساسی را درتراکم بخشی به سرمایه های معنوی، مادی و دستاوردهای ارزشی بشرداشته و اصلیترین عامل حفظ، نگه داشت و تقویت هویت ملی و تاریخی مردم یک کشور و جامعه می باشد. در واقع فرهنگ بسترساز تحقق سایرابعاد اقتصادی، اجتماعی و سیاسی توسعه است.زیرا مفهوم فرهنگ توسعه بر این واقعیت تاکید دارد که دستیابی به توسعه همه جانبه و پایدار موکول به زمینه سازی و تقویت بسترهای فرهنگی در یک جامعه است. بدین جهت پژوهش حاضر با استفاده از 12شاخص فرهنگی در قالب تکنیک های برنامه ریزی نظیر (تاپسیس) ضمن به تصویر کشیدن چگونگی توزیع فضایی شاخص های فرهنگی در شهرستان های استان هرمزگان، به تحلیل سطوح برخورداری شهرستان های استان و تشریح توزیع عادلانه امکانات فرهنگی در سطح هرمزگان پرداخته است . نتایج یافته ها بیانگر آن است که بر اساس روش تاپسیس، شهرستان ابوموسی رتبه اول و به عنوان توسعه یافته ترین و خمیر با کسب رتبه یازدهم به عنوان محروم ترین شهرستان در مقایسه با دیگر شهرستان های استان شناخته شده است. انچه کاملا0 مشهود است وجود نابرابری فاحش بین شهرستانهای استان از نظر درجه توسعه یافتگی فرهنگی است . لذا برنامه ریزی اصولی در جهت توزیع متعادل امکانات و خدمات فرهنگی ، گامی در جهت از بین بردن تفا وت های ناحیه ای و پراکندگی متناسب و متعادل امکانات و جمعیت در سطح منطقه است.