تحلیل بینامتنی کیفیت بازتاب شاهنامه در اشعار فرخی یزدی

شعرعصر مشروطه به لحاظ درون مایه با شعر پیش از خود تفاوت های اساسی دارد. در این دوره با توجه به تحولات اجتماعی، موضوعاتی جدید نظیر: استبداد ستیزی، مقابله با استعمار، ستایش از آزادی و نظایر آن به شعر فارسی راه می یابد. با توجه به این که ماهیت انقلابی و پرهیجان مشروطه بیش از هر چیز نیازمند تقویت همگرایی جمعی و قومی بود، طبعاً خصایص حماسی و ظرفیت های انگیزشی شاهنامه بهترین زمینه برای رسیدن به اهداف ساختاری به حساب می آمد. از میان شعرای دوره ی مشروطه، فرخی یزدی با سرودن شاخص ترین غزل های سیاسی که با حفظ زبان غزل سنتی، اجزا و عناصر غزل عصر خود را همراه داشت، به بیان دردهای اجتماعی و نیازهای انقلابی مردم پرداخت. در این پژوهش به شیوه ی توصیفی- تحلیلی، بازتاب شاهنامه ی فردوسی در اشعار فرخی یزدی مورد بررسی قرار گرفته است. حاصل پژوهش نشان می دهد که فرخی یزدی با بهره گیری از ظرفیت های حماسی، شگردها و خصایص سبکی شاهنامه، در جهت بازیابی هویت ملی و رهایی از خودباختگی در برابر بیگانگان و تقویت روح خودباوری ملت ایران تلاش کرده است

کلیدواژه ها:

شعر مشروطه ، حماسه ، شاهنامه ی فردوسی ، فرخی یزدی