تحلیل رمان «جایی دیگر» اثر گلی ترقی

گلی ترقی از داستان نویسان مدرن است. اولین مجموعه داستانش «من چه گوارا هستم » که در سال 1348 منتشر شد. پس از انقلاب به فرانسه رفت و در سال 1985 م داستان« بزرگ بانوی من» به عنوان بهترین قصه سال در فرانسه برگزیده شد. از دیگر آثار او«اتوبوس شمیران» و «خانه ای در آسمان» و مجموعه ی«جایی دیگر» است که نمونه های برجسته ادبیات داستانی معاصر ایران هستند.«جایی دیگر» رمانی است که در آن نویسنده، زندگی امیرعلی و بریدن از خود فعلی او را تا رسیدن به خود واقعی اش به تصویر می کشد و نقطه آغاز این بریدن بواسطه گزش یک موجود خیالی است؛ در واقع در رمان«جایی دیگر» همزاد قصه نمود درونی دارد. ترقی در این رمان از کهن الگوهایی همچون نقاب و آنیما هم بهره برده است. در«جایی دیگر» قهرمان داستان در اثنای داستان به خاطرات و گذشته خود گریز می زند و زندگی را از منظر ذهن و خاطراتش روایت می کند. نویسنده در توصیف شخصیتهای رمان «جایی دیگر» سعی کرده بواسطه تکنیک های هنری همچون فلش بک، جریان سیال ذهن و شخصیت پردازی مناسب، بازیگران رمانش را به خوانندگان بشناساند و روند منطقی رمان را پیش ببرد و در زمینه پرداخت شخصیتها نیز موفق عمل کرده است

کلیدواژه ها:

گلی ترقی ، جایی دیگر ، فلش بک ، جریان سیال ذهن ، شخصیت پردازی