اسطوره شناسی در شعر شاعران

هدف از این پژوهش بررسی اسطوره در شعر شاعران می باشد، چرا که شاعران با استفاده از عناصر اسطوره ای نقش بسزایی را ایفا کرده اند و تمامی سعی و تلاش آنان بر این بوده است که بتوانند مخاطبان خود را به تحرک وا دارند و آنان را با حوادث دوره ای خود آشنا سازند اما شیوه ی برخورد شاعران با عناصر اسطوره ای در راهبرد اهدافشان یکسان نیست. شاعرانی چون ادیب الممالک و بهار برداشتی معتدل و کلاسیک گونه از اساطیر ایرانی و استفاده از آن ها برای بیداری مردم و آگاهی آنان از شرایط نا به سامان دوران مشروطیت کوشیده اند و برخی شاعران جوان عارف قزوینی، نسیم شمال و میرزای عشقی بنابر اقتضای جامعه ی دوران خود استفاده از اساطیر را به صورت افراطی وسیله ای برای بیان مسایل وطنی و اوضاع آشفته دوران خویش قرار داده اند و از آزادی، قانون، وطن، تعلیم و تربیت نوین و توجه به علوم و فنون جدید سخن گفته اند. ذکر این نکته نیز لازم است که برخی مضامین اسطوره ای نیز در شعر شاعران این دوره دیده می شود که پیوند معناداری با جریان سیاسی- اجتماعی عصر مشروطیت ندارد