بررسی تحولات آوایی «g» آغازین در زبان فارسی با تکیه بر گویش مینابی

آشنایی با زبان ها و گویش های گوناگون ایران زمین باعث اتحاد و یگانگی میان اقوام گوناگون می گردد . در سواحل شمالی خلیج فارس نیز که از دیر باز شاهراه ارتباطی شبه قاره هند و مناطق شمالی ایران بوده است از فرهنگ و گویش دیرینه ای برخوردار است که تا کنون کمتر به آن پرداخته شده است . گویش بشاگردی ، که در سواحل خلیج فارس و ناحیه ی کوهستانی بین سه استان هرمزگان ، کرمان و سیستان و بلوچستان قرار دارد ، به دلیل وضعیت اقلیمی و صعب العبور بودن برخی از مناطق آن ، در طول تاریخ روابط محدودی با مرکز و مناطق همجوار خود داشته است و همین امر باعث گردیده ، بسیاری از ویژگی های زبانی ایران باستانی را در خود حفظ کند .که از آن جمله می توان به رواج خوشه واجی gva در آغاز بسیاری از واژگان اشاره کرد که بر اساس الگوی هجاییccvc تولید می شود که در زبان فارسی امروز به go ، va ، bo یا ba تبدیل شده است . گمان غالب بر آن است که صامت «v» در آغاز این گونه از واژه ها ، صورت کهن آن است که با گذر زمان به «g» و « b» بدل گردیده است ؛ اما نگارنده بر آن است که با توجه به نمونه های بازمانده از فارسی کهن در گویش بشاگردی ، این گونه از واژگان در آغاز « g» و «v» را توأمان داشته اند که بر اساس نظریه ی اقتصاد زبانی و برای ساده سازی واژگان ، یکی از همخوان های آغازین آن حذف گردیده یا به آوای دیگری تبدیل شده است