بررسی مقایسه ای انواع ارتباطات غیر کلامی در فیلم نامه و نمایشنامه»( با تکیه بر فیلم نامه « پرده ی نئی» بیضایی و نمایش نامه «زائر» حمید امجد» )

ارتباط غیرکلامی یکی از چهار گونه ی ارتباطی است که در ادبیات، برای تصویری کردن و تأثیرگذاری بیشتر اثر به کار می رود. نمایش نامه و فیلم نامه که برای اجرا نوشته می شوند، از اینگونه رمزها بیش از سایر انواع ادبی استفاده می کنند. بیضایی اغلب با فیلم نامه ها و امجد غالبا با نمایشنامه هایش شناخته می شوند. این پژوهش درصدد است که نقش و جایگاه انواع ارتباط غیرکلامی و پیام غالب آن ها را در دو اثر شاخص این نویسندگان بررسی کرده و به مقایسه ی میزان بهره گیری هر کدام، به عنوان یک فیلم نامه و یک نمایشنامه نویس بنام، از رمزهای بی کلام بپردازد. بر اساس جستار پیش رو، امجد از رمزهای رفتاری انسان و بیضایی از پیام های محیطی بیشتر بهره برده اند. این آمار، ما را به این نتیجه می رساند که بیضایی چنانکه اقتضای فیلم نامه است از مؤلفه های مذکور، بیشتر جهت فضاسازی و امجد نمایش نامه نویس در راستای شخصیت پردازی استفاده نموده اند.

کلیدواژه ها:

ارتباط غیرکلامی ، نمایشنامه ، فیلم نامه ، نمایش نامه زائر ، فیلم نامه پرده ی نئی