جعاله؛ احراز عنوان ماخوذ در موضوع التزام

جعاله مجرد التزام جاعل است و التزام فی نفسه وعده است و عمل به وعده مستحب است نه واجب. البته التزام علاوه بر وعد عناوین مختلفی به خود می گیرد همچون نذر ، عهد ، قسم و نیز ممکن است در ضمن عقد و در مقابل ایجاب باشد که بر حسب این عناوین احکام این عناوین بر آن مترتب می شود. لذا مجرد وعده و التزام بی نیاز از قبول مخاطب است زیرا اولا عمل مخاطب(عامل) جهت احراز عنوان ماخوذ در موضوع التزام است؛ یعنی مخاطب کار را انجام می دهد تا آن عنوانی را که موضوع جعاله است به خود بگیرد. ثانیا اگر قبولی نیاز باشد مربوط به انشاء جعل است زیرا مفاد جعاله تملیک مال الجعاله بعد از اتمام عمل است نه قبل از انجام عمل؛ یعنی جاعل وعده می دهد که هر کسی اتومبیل مرا جست و آورد X میلیون به او می-دهم(تملیک می کنم) نه اینکه X میلیون مال کسی که اتومبیل مرا جست و آورد. بعلاوه برخی از عناصر اساسی که در عقد شرط است در جعاله وجود ندارد و همین مطلب نیز دلیل بر ایقاع بودن جعاله است. در صور جعاله نیز فعل و قول علاوه بر اینکه به عمل و اجرت رجوع پیدا می کند به تروک در آنها نیز رجوع پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

عقد ، ایقاع ، برزخ ، جعاله ، وعده ، التزام ، الزام و التزام