بررسی ماهیت حضانت در حقوق ایران و کنوانسیون حقوق کودک

حضانت وسرپرستی فرزندان نیز یکی از مباحث مهم واساسی است که قانون گذاری سهم بسزایی درنحوه ایفای نقش والدین دراین خصوص را داشته اند. یکی از مسایل مهمی که در باب حضانت اطفال مطرح میشود، آن است که ماهیت حضانت و سرپرستی از دیدگاه فقه امامیه، حقوق ایران و کنوانسیون حقوق کودک چیست آیا حضانت و سرپرستی و قواعد آن در زمره قواعد امری است یا جزء قواعد تکمیلی به شمار می آید بنابراین برای روشن شدن ماهیت حضانت ناگزیر از بیان کلی تفاوت احکام امری و قواعد تکمیلی که در اصطلاح حقوق اسلامی می توان آنها را به حق و حکم تشبیه نمود، میباشیم.حقوق ایران و کنوانسیون حقوق کودک بر هر دو جنبه ی حق و تکلیف بودن حضانت اصرار دارند. به طوریکه قانونگذار در ماده 1168قانون مدنی، حضانت را هم حق و هم تکلیف ابوین قرار داده است. شناسایی حق حضانت برای پدر و مادر مانع از آن است که دادگاه بتواند جز در موارد مقرر در قانون آنان را از این حق محروم سازد پدر و مادر می توانند اجرای حق خود را از دادگاه بخواهند و نمی توانند درقبال اجرای تکالیف خود بر حضانت دستمزد بگیرند؛ چون تکلیف آنهاست. همچنین هیچ یک از ابوین حق ندارند در مدتی که حضانت طفل بر عهده آنهاست، از نگهداری او امتناع کنند و در صورت امتناع می توان آنان را ملزم نمود.البته در هر صورت باید مصلحت طفل رعایت شود.

کلیدواژه ها:

حضانت ، حق ، تکلیف ، حقوق ایران ، کنوانسیون حقوق کودک