تاثیر خیار تعذر تسلیم بر عقد و موارد استناد به آن در فقه امامیه

پژوهش حاضر کنکاشی است در خصوص موارد استناد به خیار تعذر تسلیم و تاثیر آن بر عقد در فقه امامیه. یکی از خیارات که موی تواند از اسباب فسخ عقود و قراردادها قرار گیرد، خار تعذر تسلم می باشد، که در قانون مدنی نیز به طور صریح بیان نشده است اما علاوه بر منابع فقهی مانند برخی از فقهای بزرگ از جمله شهیدین، میتوان در این خصوص به مواد 239 ، 240، 380، 476 و 534 قانون مدنی استناد کرد. بر پایه این خیار در صورت ناممکن شدن انجام تعهد برای هر کدام یک از طرفین عقد، طرف دیگر حق بر هم زدن قرارداد را به دست میآورد. منظور از خیار تعذر، خیاری است که در اثر ناتوانی طاری و از بین رفتن قدرت تسلیم یا قدرت اجرای تعهد و شرط یک طرف، برای طرف دیگر عقد ایجاد می شود و منظور از تعذر ناتوانی و از بین رفتن و فقدان قدرت است. به بیان فقها خیارتعذرتسلیم ، ثبوت حق خیار برای خریدار به سبب عدم امکان تحویل عوض می باشد. حقیقت خیار یاد شده تسلط خریدار بر فسخ عقد است در فرض عدم امکان تحویل عوض (کالا) از سوی فروشنده. خیار تعذر تسلیم در حوزه عقود معوض ایجاد می شود و به عقد بیع منحصر نمی شود.

کلیدواژه ها:

خیار تعذر تسلیم ، فسخ ، فقه امامیه ، عقد و قرارداد ، موارد استناد ، تاثیر خیار بر عقد