بررسی وکالت اجباری در حقوق ایران

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 516

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

LAWMAYBOD04_412

تاریخ نمایه سازی: 20 آبان 1397

چکیده مقاله:

حق برخورداری از وکیل امروزه از حقوق بنیادین در تمام نظام های حقوقی دنیا شناخته شده و همچنین ازمرحله ی حق بودن فراتر رفته و به یک تکلیف و الزام تبدیل گردیده است . نخستین بار وکالت اجباری درماده 58 قانون آ . د . م مصوب 1318 پیش بینی گردید این ماده به دلایلی دوام زیادی نیاورد و اصلاح گردید تا اینکه قانون اصلاح پاره ای از قوانین دادگستری مصوب 1356 در ماده 33 بر لزوم حضور وکیل دادگستری در دادگاه ها اشعار داشت . قوه قضاییه سرانجام آیین نامه اجرایی ماده 32 قانون اصلاح پاره ای از قوانین دادگستری مصوب 5 اردیبهشت ماه 1384 را ابلاغ نمودکه این ماده نیز پس از صدور و ابلاغ آیین نامه اجرای ماده 32 اصلاح گردید . که دادگاه ها در رویه های متفاوت، برداشت های گوناگون نمودند . با ادامه تشتت آرای محاکم، سرانجام موضوع در دیوان عالی کشور مطرح گردید و در پایان رای وحدت رویه شماره 714 اصدار یافت . رای فوق حضور وکیل در دعاوی را الزامی ندانسته است و به موجب آن گامی پرشتاب و ناصواب رو به عقب برداشته شد، چرا که دلایل و مبانی صدور رای وحدت رویه فوق الذکر استدلال قانع کننده ای در خود جای نداده و موجب گردیده است که چالش های بسیاری در نظام حقوقی ایران ایجاد گردد . مضافا اینکه حفظ مصالح عامه و اجرای عدالت اجتماعی اقتضا داشت حضور وکیل در دعاوی را ضروری دانسته و نیز الزامی بودن آنرا نتیجه گیری نماییم

کلیدواژه ها:

نویسندگان

منیژه ثاقبی فیروزآبادی

دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی ،دانشگاه آزاد اسلامی واحد میبد