کیفر سلب حیات، تعامل یا تناقض با حقوق بشر

کیفر سلب حیات در نظام کیفری ایران در قلمرو حدود و قصاص مطرح است. در قالب حدود ،مصادیقی از حدود با هدف حفظ نسل ، حفظ نظم ، حفظ دین و نیز رفع تجری و تکرار، مستوجب کیفر سلب حیات هستند که در این مقاله به آنها می پردازیم. در بحث قصاص نیز کیفر سلب حیات به عنوان یک حق خصوصی حق الناسی مطرح است که در واقع حق مجنی علیه و اولیای دم محسوب می شود.امروزه اجرای کیفر سلب حیات از قلمرو ملی دولت ها خارج شده و تبدیل به یکی از مفاهیم حقوق بشری گردیده است،به گونه ای که آمار بالای کیفر سلب حیات در جامعه،می تواند به عنوان نقض حقوق بشر تلقی گردد و حتا موجب انزوای بین المللی گردد.در این مقاله جایگاه کیفر سلب حیات در حقوق کیفری ایران ،موردبررسی قرارگرفته و نیز اسناد بین المللی در مورد کیفر سلب حیات و جایگاه آن از منظر حقوق بشر مورد واکاوی قرارگرفته است.هدف این مقاله،آن است که با آشنایی با مفاهیم حقوق بشری،امکان کاهش کیفر سلب حیات در قانون کیفری ایران،سنجیده شود تا ایران به دلیل استفاده ی وافر از کیفر سلب حیات،از طرف نهادهای حقوق بشر،به نقض حقوق بشر محکوم نگردد. روش تحقیق،توصیفی تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای بوده است

کلیدواژه ها:

حقوق بشر ، حقوق کیفری ، کیفر سلب حیات