سیاست گذاری جنسیتی و سلامت عمومی، مقایسه وضعیت زنان جنوب آسیا

در اعلامیه کنفرانس جهانی زن در پکن ( 1995 ) , سازمان ملل متحد بر جریان سازی جنسیتی در سیاست گذاری ها و برنامه ها به منظور ارزیابی نابرابری جنسیتی و نتایج مخرب آن بر سلامت جامعه تاکید نمود. از آن پس , برابری جنسیتی در جنوب آسیا به منظور ارزیابی تفاوت های مبتنی بر جنسیت از طریق ارزشیابی نیازهای بهداشتی زنان براساس شرایط بیولوژیکی یا تفاوت های اجتماعی بین زنان و مردان مورد توجه قرار گرفت( 10 ). علی رغم گذشته بیش از یک دهه از اعلامیه پکن و تعهد به برابری جنسیتی توسط کشورهای جنوب آسیا ( بنگلادش,هند, نپال, پاکستان , سریلانکا ) شاهد شکاف های جنسیتی در حوزهای سیاسی, اقتصادی و اجتماعی هستیم که وضعیت سلامت زنان را تحت تاثیر قرار می دهد. در این تحقیق پنج کشور آسیای جنوبی شامل بنگلادش,هند, نپال, پاکستان , سریلانکا انتخاب و مورد ارزیابی قرار گرفته اند. چرا که این پنج کشور جز کشورهای با درآمد متوسط و پایین در رتبه بندی کشورهای آسیایی قرار می گیرند که از لحاظ سیاسی, اقتصادی, اجتماعی و فرهنگی قابل مقایسه می باشند و شکاف جنسیتی در این پنج کشور قابل مشاهده است (3).