ضرورت بازخوانی فضای باز مسکونی حیاط دربومی سازی مقررات ملی س اختمان

معماری مدرن به دنبال دگرگونی های حاصل از مدرنیته با بحرانه های روبرو شد که دوری از انسان مداری یکی ازآن هاست معماری معاصر دارای ویژگیهای انسان ساخت است ولی مختصات انسان محوری را دارا نیست پژوهش حاضر یکی از دلایل دوری از انسان محوری درمعماری را عدم توجه کافی به فضاهای بازیافته است اگرفضای باز میان ساختمان های معاصر را مورد توجه قرار دهیم اذعان خواهیم کرد که معماری امروز درتوهم طراحی فضای باز به سر می برد قوانین موجود حیاط ها را به باقیمانده طراحی تبدیل می کنند و نقش ارزنده فضای بازرا درتعالی معماری نادیده می گیرند درحالیکه درمعماری سنتی نه تنها فضای باز اضافه و پس مانده فضاها نیست بلکه همواره به عنوان یک عنصر اصلی تعیین کننده و هویت بخش بوده و درتعاملی صحیح با همه اجزا خانه هایی انسان محور را آفریده است این پژوهش با مطالعه کیفی و روش تحقیق توصیفی صورت پذیرفته و ابزار گردآوری داده ها مشاهدات عینی مطالعه منابع مکتوب و اسناد می باشد.

کلیدواژه ها:

انسان مداری ، فضای باز ، حیاط ، مقررات ملی ، معماری بومی