بهینه سازی زمانبندی وظایف بر روی سیستم های چند پردازنده موازی با استفاده از الگوریتم ژنتیک

با گسترش روزافزون استفاده از کامپیوتربرای کارهای تحقیقاتی نیاز به پردازش سریعتر افزایش یافته و به یک نیاز اساسی تبدیل شده است امروزه پردازش موازی نقش بسیارجدی درمرتفع سازی این نیاز ایفا م یکند مفهوم پردازش موازی به اجرای چندوظیفه که میتوانند بصورت همزمان برروی چندپردازنده اجرا شوند اشاره می کند این باعث میشود زمانی که وظایف درگیر محاسبات زیادی هستند و محدودیت زمانی نیز وجود دارد بتوانیم وظیفه را به وظایف کوچکتری تقسیم کنیم این کار منجر به بدست آوردن سریعت رنتایج میشود مساله زمان بندی درسیستم های چندپردازنده ای با تخصیص بهینه مجموعه ای از وظایف و ترتیب اجرای آنها که مجموع کل زمان اجرا را درسیتسم چندپردازنده موازی به حداقل برساند سروکار دارد. دراین مقاله یک روش مبتنی برالگوریتم ژنتیک برای زمان بندی وظایف برروی سیستم های چندپردازنده ای موازی ناهمگن معرفی شده است.

کلیدواژه ها:

سیستم چندپردازنده موازی ، الگوریتم ژنتیک ، زمان بندی ، زمان اجرای کل