رابطه حکمت و شریعت در حکمت متعالیه

شکلگیری بنیادهای اساسی حکمت متعالیه مرهون عواملی چون: حکمت مشایی، حکمت اشراقی، عرفان نظری بویژه معارفی از محیالدین عربی و سرانجام علم کلام است. این عوامل و تاثیر هر یک از آنها نیازمند بررسی و تحقیق کافیاست. علاوه بر عوامل مذکور، قرآن کریم و برهان به عنوان دو عنصر اساسی و اصیل، نظام فلسفی صدرالمتالهین را پیریزی نموده است. از سوی دیگر زندگی سیاسی و اجتماعی مسلمانان همواره با حکمت و شریعت آمیخته بوده و تعییننسبت آندو، دغدغه فیلسوفان اسلامی از جمله صدرالمتالهین بوده است. هدف این مقاله تعیین نسبت حکمت و شریعت در حکمت متعالیه است. روش تحقیق نوشتار حاضر، توصیفی – تحلیلی است. سوال اساسی پژوهش بدین قرار است که در منظومه فکری حکمت متعالیه چه رابطهای میان حکمت و شریعت برقرار است نوشتار حاضر بر این ادعا است که درحکمت متعالیه، حکمت و شریعت در زندگی سیاسی و اجتماعی مکمل یکدیگر بوده و حکمت به لحاظ رتبی و ذاتی در جهاتی چون تقدم معرفتهای بنیادی و نظری بر احکام جزیی شریعت، کلی بودن موضوعات حکمت، عدم تقید معرفت حکیمانه به زمان و مکان خاص، بر شریعت تقدم دارد

کلیدواژه ها:

حکمت ، شریعت ، حکمت متعالیه ، صدرالمتالهین ، زندگی اجتماعی