معرفی نسخه خطی «مثنوی خسروشیرین» عبدالوهاب بن محمد معموری (قرن .11.ه)

ادب غنائی، اشعاری است که از احساسات وعواطف فردی سخن می گوید دراین صورت شاعر با نگاهی عاطفی ودرونی به مسائلومشکلات خود ، رنگ فلسفی وجامعه شناختی میدهد و با طرح دیدگاههای روانی و فلسفی ، موقعیت انسان را در ارتباط با حیات وممات ، داشتن و نداشتن ، خوشبختی و بدبختی، عشق ونفرت و امثال این ها به شکلی مؤثر و معمولا اندوهناک توصیف می کند.نظامی گنجوی یکی ازبزرگان شعر وادب فارسی واز شاعران صاحب سبکی است که پیروان زیادی داشته ودر سبک ومضمونشعری مورد توجه بوده است واز بین منظومه های پنجگانه وی ، نظم لیلی ومجنون ، خسرو وشیرین بیشترین الگورابه مقلدین خود دادهاست. یکی از شاهکارهای نظم فارسی ، مثنوی خسرو وشیرین ، سرود عبدالوهاب بن محمد معموری است که براساس شواهد ثبت شدهدرفهرست کتب غنایی ایران ، به ظاهر درقرن 11 می زیسته ومقاله حاضر به بررسی آن ومقایسه با کلام نظامی- که این منظومه به تقلید از اوست- می پردازد.

کلیدواژه ها:

نظامی ، معموری ، خسرو و شیرین ، فرهاد ، ساقی