مقایسه بیژن و منیژه فردوسی با منظومه غنایی ویس و رامین

درمنظومه های غنایی موضوع اصلی بیان عواطف و احساسات بخصوص حالات مربرط به وصال وفراق است. اما درادبیات حماسی کمتر به بیان احساسات وعواطف پرداخته میشود. داستان بیژن و منیژه از فردوسی و ویس و رامینفخرالدین اسعد گرگانی که یکی غنایی صرف و دیگری آمیزهای از غنا و حماسه است؛ دارای شباهت ها و تفاوت هاییمی باشند. دراین تحقیق که به شیوه تحلیلی مقایسه ای انجام شده به برخی از شباهت ها وتفاوت های این دومنظومه غنایی پرداخته می شود. نتیجه حاصل شده از این پژوهش اینست که شاعران هر دوم نظومه با بهره گیری از عناصرادبیات غنایی عشقی کام یافته را به تصویر کشیده اند. فردوسی درشاهنامه عشق را به گونه ای صادقانه و پاک بیانمی کند. در منظومه فردوسی از بیوفایی معشوق اثری نیست. این دو داستان بیان رنج هایی است که هر دو دلداده درراه رسیدن به عشق خود برده اند؛ در ویس و رامین با اثری عاشقانه روبه رو هستیم که خصوصیات بزمی آنبرخصوصیات رزمی آن برتری دارد؛ و اگر درگیری و جنگی در میانه داستان اتفاق می افتد خیلی سطحی و زودگذراست. اما در داستان بیژن و منیژه صحنه های نبرد و درگیری مفصل ذکر می شود.

کلیدواژه ها:

بیژن و منیژه ، ویس ورامین ، مقایسه ، حماسه ، ادبیات غنایی