تدبیر و چاره گری در شاهنامه فردوسی

شناخت خصایص و ویژگی های ملل فرهیخته جهان از خلال آثار حماسی آنان، می تواند نقش عمده ای در بررسیفرآیند تکوین فرهنگی داشته باشد. طبیعی و به جا خواهد بود که بگوییم دستیابی به گوهران ناب و زلال دریای بیکراننامور نامه باستان، شاهنامه فردوسی، چهره گشایی فرهنگ دیرپای ایران زمین است. فرهنگ هر قوم بازتاب عواطف واحساسات، آیین ها و نگرش ها، دین ها و باورها و سنن مردم آن قوم و دیار است، که عناصر و مؤلفه های فراوانی درسامان بخشیدن به آنها موثرند، از طریق این عوامل می توان به وجود چاره گری ها در شاهنامه برای رویارویی باتندخویی های اهریمنانه و بهره گیری از تدابیر شایسته در جهت ساختن جهانی نیکوتر و برتر اشاره کرد.این مقاله در پی آن است که با پژوهشی گذرا در گرامینامه سترگ حکیم بزرگوار توس راهی به سوی تدبیرها ودوراندیشی ها بگشاید و با شناخت این تدابیر و چاره گری ها، راز و رمزی دیگر را که در این اثر بزرگ حماسی وجوددارد آشکار سازد.

کلیدواژه ها:

شاهنامه فردوسی ، تدبیر ، چاره گری ، دوراندیشی