چین خوردگی سیستم های لایه نازک با ضخامت متغیر

سیستم های هوایی بدون سرنشین (پهپاد) و کاربردهای گسترده آنها زمینه ای جذاب با چشم انداز رشد سریعی را در زمینه های نظامی و غیرنظامی رقم زده است.لایه های نازک به خصوص در سالیان اخیر با توجه به وزن کم این سیستم ها با قابلیت های مختلف نوری، الکتریکی، مکانیکی و موادی به طور فراوانی مورد استفاده قرار گرفته اند. لایه های نازک نوری پهپاد در عکس برداری توسط دوربین های چند طیفی، لایه های نازک جاذب طول موج های مختلف با پوشش دهی سطحی پهپاد و قابلیت رادار گریزی، انواع سنسورهای الکترونیکی مورد استفاده و پنل های خورشیدی لایه نازک در تأمین انرژی پهپادهای بدون صدا در انجام مأموریت های مختلف نقش مؤثری دارند. ناپایداری مکانیکی سیستم های لایه نازک در قالب کمانش و چین خوردگی، در اثر تنش های فشاری بر لایه نازک رخ می دهد. که موجب شکست سیستم و یا ناکارآمدی آن می شود. شناخت عوامل مؤثر در ناپایداری، به فهم بهتر برای کنترل آن کمک می کند. این پژوهش به بررسی ناپایداری سیستم های لایه نازک با ضخامت متغیر به صورت یک لایه نشانی شده روی زیرساخت می پردازد. اثرات غیر یکنواختی لایه، در حالت چین خوردگی تک محوره با حل معادلات مکانیکی حاکم بر سیستم بررسی می شود و نیروی لازم برای چین خوردگی و الگوی چروکیدگی ( طول موج چین ها) مشخص می گردد. برخلاف چین خوردگی لایه های نازک با ضخامت یکنواخت که در آن چروکیدگی در کل سیستم گسترش می یابد ، برای لایه با ضخامت متغیر چین ها در اطراف نواحی با کمینه ضخامت متمرکز می شوند. بنابراین، انتظار می رود که نتایج این پژوهش و افزایش بینش در چین خوردگی سیستم های لایه نازک منجر شود.

کلیدواژه ها:

پهپاد ، چین خوردگی ، زیرساخت ، لایه نازک ، ناپایداری مکانیکی