اثر بخشی مشاوره گروهی به شیوه معنادرمانی بر افزایش کیفیت رابطه ولی فرزندی در مادران دارای فرزند معلول

هدف: پژوهش حاضر، با هدف بررسی اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی به شیوه معنادرمانی بر افزایش کیفیت رابطه ولی -فرزندی درمادران دارای فرزندمعلول انجام شد.روش: برای انجام این پژوهش از طرح نیمه آزمایشییی پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه اسییتفاده شیید. هامعه آماری در پژوهشحاضیر کلیه مادران دارای فرزند معلول مراهعه کننده به اداره بیزیییتی شییرسیتان بجنورد می باشید، نمونه پژوهش که به روشنمونهگیری داوطلبانه از هامعه آماری مورد نظر انتخاب شده و به طور تصادفی 8 نفر در گروه آزمایش و 8 نفر در گروه گواه هایگزین گردیدند.ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه رابطه ولی فرزندی ) فرزندپروری( یانگ میباشد که در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون اهرا گردید. روشیای مداخله ای به مدت 8 هلیه ی 09 دقیقه ای وبه صورت هفته ای 2 هلیه برگزار شد. دادههای بهدست آمده به کمک آمار توصیفی و آمار استنباطی )تحلیل کوواریانس( توسط SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتیجه گیری: ویژگی های موهود در رویکرد معنا درمانی تبیین کننده نتایج این پژوهش می با شد. درواقع مشاوره گروهی به شیوه معنا درمانی باعث افزایش کیفیت رابطه ولی- فرزندی شده است

کلیدواژه ها:

معنادرمانی ، رابطه ی ولی فرزندی ، معلول