تعیین روابط و سطح بندی عوامل موثر بر مدیریت زنجیره تأمین سبز با رویکرد مدلسازی تفسیری - ساختاری ( مطالعه موردی : شرکت لوازم طبی ایران واقع در رشت )

یکی از مهمترین مباحثی که امروزه سازمان ها با آن روبرو هستند چگونگی مدیریت زنجیره تأمین به صورتی کارا و اثربخش است. مدیریت زنجیره تأمین موضوعی میان رشته ای است و رشته مدیریت راهبردی با ارائه راه حل های کلان و راهبردی می تواند نقش عمده ای در دستیابی به اهداف غایی آن داشته باشد. عرصه تولید و خدمات با تغییر الگوی رقابت از میان شرکت های مستقل با رقابت میان زنجیره های تأمین مواجه است در این بین اهمیت جریان مواد در زنجیره تأمین از میان جریان های سه گانه مالی و اطلاعاتی و مواد حائز توجه می باشد. اغلب واحدهای تولیدی ایران هنوز از دیدگاه سنتی برای تأمین، تولید و توزیع استفاده می شود. یعنی هر کدام از این اجزا به طور جداگانه اقدام به برنامه ریزی برای فعالیت خود می نماید. که باعث افزایش هزینه های کل زنجیره تأمین می گردد. با افزایش روز افزون آلودگی های زیست محیطی و پیامدهای مخرب آن به دنبال آن افزایش تقاضای مشتریان و جوامع زیست محیطی برای محصولات و خدمات سازگار با محیط زیست می بایست کوشید تا آلودگی های ناشی از گسترش صنایع را در قالب تلاش برای اجرای مدیریت زنجیره سبز کاهش داد، از این رو در پژوهش حاضر جهت ترغیب شرکت لوازم طبی ایران به اجرای مدیریت زنجیره تأمین سبز و شناسایی و تعیین محرک های اجرای مدیریت زنجیره تأمین سبز و سپس به تعیین روابط ما بین و سطح بندی آنها پرداخته شده است. مدل پیشنهادی با استفاده از مدلسازی تفسیری ساختاری به دست آمده است. نتایج مدل روابط محرک ها نشان می دهد که در بین محرک ها دولت و قوانین به عنوان موثرترین محرک منشاء مدیریت زنجیره تأمین در صنعت سرنگ سازی لوازم طبی ایران می باشد.