به کارگیری بازمعنایی در درمان سوء مصرف مواد مخدر

در روزگاری که جامعه علمی روز به روز کشفیات و تئوری های جدیدی به جهان بشری عرضه می کند و دریچه ای نو بر زندگی انسان می گشاید علم رواشناسی نیز در این حرکت جهانی در حال تکاپو و پویایی علمی است. نظریات متنوع که هر کدام از منظر جدیدی به انسان و زندگی او می پردازند عرضه می گردد. از آنجاییکه اعتیاد دارای آثار مختلف فیزیولوژیک ، روانشناختی و اجتماعی است، درمان ابعاد زیستی به تنهایی نمی تواند عدم بازگشت به مصرف مجدد را در بیماران تضمین کند. توجه به بعد روانشناختی زندگی مصرف کننده مواد مخدر نه تنها دستیابی به اهداف درمان را آسان می سازد ، بلکه تثبیت نتایج درمانی را تا حد بسیاری فراهم می آورد. موضوعاتی از قبیل جایگاه اعتیاد در زندگی، معنای زندگی و از همه مهمتر نقش فرد در آن از نگاه مصرف کننده در فرآیند درمان قابل توجه می باشد. آموزشهای معنوی با افزایش آگاهی و شناخت بیمار در زمینه توانمندیهای بالای انسان، اصلاح جهانبینی معتادین و ارائه راههای بهره گیری از حمایتهای دینی و الهی در مقابله با وسوسه مصرف مجدد و نگاه مصرف کننده را به زندگی تغییرداده و اهداف مثبت متعددی برای فرد ایجاد می نماید. در دهه اخیر رویکردهای متعدد درمان اعتیاد با گرایش معنوی در سطح جهان مطرح گردیده است. هدف ازمقاله حاضر اینست که به کمک مباحث نظری واطلاعات تجربی به شرح اهمیت و جایگاه معنویت در درمان اعتیاد بپردازد. در این مقاله با نگاهی بر شیوه درمان کاهش تدریجی مصرف و نظریه توحید درمانی، استفاده از بازمعنایی در درمان سوء مصرف مواد همزمان با درمانهای جسمی مورد بحث قرار گرفته است. همچنین محدودیتها، ملاحظات درمانی و اصول اساسی استفاده از رواندرمانی معنوی به وی‍‍ژه در درمان سوءمصرف مواد مورد بررسی قرار خواهد گرفت.

کلیدواژه ها:

درمان ، اعتیاد ، معناداری ، بازپروری.