سنجش وضعیت خودکارآمدی شغلی کارکنان دانشگاه بوعلی سینا

هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان خودکارآمدی شغلی کارکنان دانشگاه بوعلی سینا بود. روش پژوهش پیمایشی است. جامعه آماری این مطالعه تمامی کارکنان دانشگاه بوعلی سینا بودند که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای از میان آنها 260 نفر انتخاب شد. از پرسشنامه خودکارآمدی شغلی ریگز و کنایت ( 1994 ) استفاده شد که پایایی آن بر اساس روش آلفای کرونباخ 0/82 تعیین گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t تک گروهی، ضریب همبستگی پیرسون t مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج نشان داد که خودکارآمدی شغلی کارکنان دانشگاه بوعلی سینا همدان بالاتر از حد متوسط است. خودکارآمدی شغلی کارکنان در مؤلفه های باور خودکارآمدی فردی و پیامدهای جمعی بالاتر از حد متوسط است. باورهای کارآمدی جمعی در حد متوسط و کمترین مقدار در مؤلفه انتظار پیامدهای فردیاست. بین همه ی مؤلفه های خودکارآمدی شغلی بایکدیگر رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج آزمون t برای گروه های مستقل نشان داد بین خودکارآمدی شغلی کارکنان براساس جنسیت تفاوت معناداری وجود ندارد. نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که بین خودکارآمدی شغلی کارکنان به لحاظ میزان سن و تحصیلات تفاوت معناداری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی شغلی ، کارکنان ، دانشگاه بوعلی سینا