اخلاق سیاسی حاکمان در نهج البلاغه

به منظور درک آموزه های امیرالمؤمنین (ع) باید توجه شود که مبنای اندیشه حضرت، وحی و آموزه های الهیبوده و معیار برای همه چیز و همه کس، حق است. حضرت حکومت را تا زمانی مشروع می داند که در پی حقباشد. بنابراین جامعه بشریت همواره نیازمند بهره مندی از حکومت های الهی است تا با استفاده از روش ونگرش و رویکرد صحیح در مسیر پیشرفت دین و تکامل بشر بکوشد و به هدف والای خلقت انسان و رضایت وخشنودی پروردگار عالم دست یابد. روش به صورت توصیفی می باشد و پس از تبیین واژه های اخلاق ،سیاست و اخلاق سیاسی هدف از سیاست در غرب و دراسلام بیان شده است و در ادامه به اهداف اصلیمدیریت اسلامی پرداخته شده است. همچنین مبانی فکری و اندیشه حضرت علی(ع) وسیره عملی ایشان درسیاست بیان گردیده است . قدرت تنبیه به عنوان اهرم نیرومند اجرایی در حکومت مورد بررسی قرار گرفتهاست. در پایان نگرش امام علی(ع) و دشمنانش که در واقع دو رویکرد متضاد در اخلاق و سیاست می باشدمقایسه شده است. در این مقاله اخلاق سیاسی حاکمان در نهج البلاغه با توجه به سیره و سخنان گهربار حضرتعلی (ع) مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

اخلاق ، سیاست ، اخلاق سیاسی