بررسی اثر ساختار مالکیت بر عملکرد شرکت با توجه به نقش میانجی گری فرهنگ سازمانی و ساختار سازمانی (مطالعه موردی: مجموعه شرت های معدنی خراسان رضوی)

خصوصی سازی فرایندی است که در طی آن شرکت ها و تأسیسات دولتی به بخش خصوصی سپرده می شوند. در کشورهای درحال توسعه سیاست خصوصی سازی ابزاری برای رهایی دولت از مشکلات ناشی از عدم کارآیی و زیان دهی شرکت های دولتی است. با توجه به اهمیت و تأثیرگذاری بالای فرهنگ و ساختار سازمانی بر روند خصوصی سازی در سازمان های دولتی و نیمه دولتی، مسئله ی اصلی این پژوهش، بررسی تأثیر ساختار مالکیت بر عملکرد شرکت ها با توجه به نقش میانجی گری فرهنگ سازمانی و ساختار سازمانی است. پژوهش حاضر دارای ماهیتی کاربردی بوده و در آن هفت فرضیه مطروحه از سوی نگارنده با روش پیمایشی- توصیفی بررسی شده است. داده های این پژوهش، با نظرسنجی از میان 51 مجموعه شرکت های معدنی خراسان رضوی واز طریق پرسشنامه، جمع آوری گردیده است. روایی سازه از طریق تحلیل عاملی تأییدی مورد بررسی قرار گرفته است و ضریب آلفای کرونباخ بزرگتر از 0/7 برای همه متغیرها پایایی آن را مورد تأیید قرار داد. تحلیل آماری داده ها با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار «SmartPLS» صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده نشان می دهد که فیمابین ساختار مالکیت با فرهنگ سازمانی، ساختار سازمانی و عملکرد شرکت و همچنین بین فرهنگ سازمانی با عملکرد شرتک رابطه مثبت معنی داری وجود دارد و بطبع آن بین ساختار مالکیت و عملکرد شرکت بواسطه فرهنگ سازمان نیز این رابطه برقرار است. ولی رابطه مثبت و معنی داری بین ساختار سازمانی و عملکرد شرکت و همچنین بین ساختار مالکیت و عملکرد شرکت به واسطه گری ساختار سازمانی تأیید نشد.

کلیدواژه ها:

خصوصی سازی ، ساختار مالکیت ، فرهنگ سازمانی ، ساختار سازمانی ، عملکرد شرکت