تاثیر دور آبیاری و سطوح مختلف پلیمر سوپر جاذب و کود نیتروژن بر عملکرد و خصوصیات کیفی توت فرنگی

این تحقیق به منظور بررسی تاثیر مقادیر سوپرجاذب، دور آبیاری و مقادیر کود نیتروژن بر عملکرد توت فرنگی رقم سلوا (selva) انجام پذیرفت. طرح در قالب اسپیلت پلات فاکتوریل با 3 تکرار و به صورت گلدانی در سال 1389-1388 اجرا گردید. تیمارهای مورد استفاده در این تحقیق شامل، پلیمر سوپرجاذب رطوبت با 5 سطح (0، 25/0، 5/0، 75/0 و 1 درصد وزنی)، دور آبیاری با 3 سطح (30، 50 و 70 درصد تخلیه رطوبت در دسترس) و مقادیر کود نیتروژن با 3 سطح (0، 100 و 150 میلی گرم نیتروژن در 100 گرم خاک خشک) بوده است. نتایج نشان داد که اثر سوپرجاذب رطوبت، درصد رطوبت در دسترس و مقادیر کود نیتروژن بر روی عملکرد توت فرنگی، متوسط طول بوته، متوسط طول ریشه، سطح برگ، تعداد میوه معنی دار شده است. بیشترین تاثیر سوپرجاذب و رطوبت در دسترس بر روی عملکرد توت فرنگی، متوسط طول ریشه، متوسط طول بوته، سطح برگ، تعداد میوه در تیمار 1 درصد وزنی سوپرجاذب و 30 درصد تخلیه رطوبت در دسترس بوده است. بیشترین طول ریشه در 70 درصد رطوبت در دسترس بدست آمد. بیشترین تاثیر مقادیر کود نیتروژن بر روی عملکرد توت فرنگی، متوسط طول ریشه، متوسط طول بوته، سطح برگ، تعداد میوه در تیمار 100 میلی گرم نیتروژن در 100 گرم خاک خشک بدست آمد

کلیدواژه ها:

دور آبیاری ، سوپرجاذب رطوبت ، کود نیتروژن ، عملکرد توت فرنگی