اثر راندمان آبیاری بر میزان آب زهکش شده از شبکه زهکشی دشت مغان

بدون تردید آبهای زهکشی شده از اراضی کشاورزی دارای کیفیت به مراتب پایین تری نسبت به آبهای آبیاری می باشند. هر چه راندمان آبیاری بالاتر باشد میزان تلفات آب آبیاری و در نتیجه میزان تلفات نفوذ عمقی و آب زهکش شده کاهش می یابد. به منظور تعیین رابطه بین راندمان آبیاری و آب زهکش شده در دشت مغان استان اردبیل، داده های ماهیانه مربوط به دو سال زراعی 87-86 و 88-87 مورد ارزیابی قرار گرفت. مجموع حجم آب ورودی به دشت مغان در سال های 87-86 و 88-87 به ترتیب 3/1011 و 5/1183 میلیون مترمکعب بوده است. از کل حجم آب وارده به دشت 3/255 و 94/287 میلیون مترمکعب آن در دو سال مذکور از طریق زهکش ها خارج گردیده است. همچنین متوسط راندمان کل آبیاری در ماه های مختلف برای سالهای 87-86 و 88-87 به ترتییب 1/45 و 47 درصد و نسبت خروجی آب از طریق زهکش ها به ورودی آب برای این دو سال 25 و 24 درصد برآورد گردید. بنابراین نتایج نشان می دهد که با افزایش راندمان آبیاری به اندازه 9/1 درصد (از سال 87-86 به سال 88-87) میزان نسبت خروجی به ورودی به اندازه 1 درصد کاهش یافت. درکل می توان نتیجه گیری نمود که با افزایش راندمان کل آبیاری در دشت مغان میزان آب خروجی از زهکش ها کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

راندمان آبیاری ، آب زهکش شده ، نسبت خروجی به ورودی