تأثیر کاربرد کودهای آلی و بیولوژیکی بر رشد و گلدهی، گل همیشه بهار

این آزمایش به منظور بررسی تأثیر محلول پاشی باکتری، عصاره پسمانده کمپوست قارچ و ورمی واش بر خصوصیات رشد و نمو گل همیشه بهار صورت گرفت. محیط کشت مرسوم شامل مخلوطی از 70 درصد خاک زراعی و 30 درصد شن (حجمی/حجمی) بود. تیمارها شامل عصاره پسمانده کمپوست قارچ، ورمی واش و باکتری بود و گیاهان محلول پاشی نشده نیز یه عنوان تیمار شاهد در نظر گرفته شدند. آزمایش به صورت طرح کاملاً تصادفی با 7 تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی در سال 1389 انجام شد. نتایج حاصل از مقایسه میانگین داده ها نشان داد که گیاهان محلول پاشی شده با عصاره پسمانده کمپوست قارچ دارای بیشترین میزان ارتفاع، تعداد برگ و تعداد گل بودند و کمترین میزان این شاخص ها مربوط به گیاهان محلول پاشی نشده یا شاهد بود. گیاهان محلول پاشی شده با باکتری دارای بیشترین میزان سطح برگ، محتوای کلروفیل و وزن تر و خشک اندام هوایی بودند و کمترین میزان این شاخص مربوط به گیاهان محلول پاشی نشده یا شاهد بود. سریع ترین زمان تا گلدهی مربوط به گیاهان محلول پاشی شده با عصاره پسمانده کمپوست قارچ بود و گیاهان محلول پاشی نشده یا شاهد دیرتر از سایر تیمارها به گل رفتند. به طور کلی نتایج نشان داد که گیاهان محلول پاشی شده دارای اثر مثبتی بر تمام صفات مورد ارزیابی داشتند و همه تیمارها تأثیر بهتری نسبت به گیاهان محلول پاشی نشده یا شاهد داشتند.

کلیدواژه ها:

رشد ، گلدهی ، محلول پاشی ، همیشه بهار