تعیین ارزش غذایی و قابلیت هضم گیاهان مرتعی سبلان به روش آزمایشگاهی

با توجه به اهمیت مراتع در تغذیه دام و در سیستم دامداری غیرمتمرکز با تهیه نقشه اتراق عشایری (25000/1 ) و در نظر گرفتن مرز استقرار طوایف و ایلات ایل‌سون با تقسیم‌بندی شطرنجی و روش انتساب متناسب تعداد 24 منطقه جهت نمونه‌برداری انتخاب گردید.با مراجعه به مناطق تعیین شده در سه مرحله چرایی(اوایل فصل چرا، اواسط فصل چرا و اواخر فصل چرا به ترتیب منطبق با اواخر اردیبهشت و اوایل خرداد ماه – اواسط مرداد ماه و اواسط و اواخر شهریورماه) تعداد 216 نمونه مخلوط در طول سال جمع‌آوری گردید و کلیه نمونه‌ها آماده‌سازی و آسیاب گردیده و جهت تعیین قابلیت هضم آزمایشگاهی بروش تیلی و تری و تعیین شاخص های قابلیت هضم ماده خشک،ماده آلی و ماده آلی در ماده خشک به آزمایشگاه منتقل گردیدند. نتایج بدست آمده نشان داد که در مراحل مختلف جرایی میانگین قابلیت هضم ماده خشک،ماده آلی وماده آلی در ماده خشک در بترتیب برابر 69/67 ، 18/51 و 12/39 درصد برای قابلیت هضم ماده خشک و 44/67 ، 51/49 و 39 درصد برای قابلیت هضم ماده آلی و 83/60 ، 63/45 و 56/35 درصد برای قابلیت هضم ماده آلی در ماده خشک بدست آمد که از نظر هر سه فاکتور فوق اختلاف معنی‌داری بین مراحل مختلف نمونه‌برداری مشاهده شد و بین مناطق مختلف نیز تفاوت معنی داری مشاهده گردید(05/0 < P

کلیدواژه ها:

ارزش غذایی ، گیاهان مرتعی ، سبلان