اثرات سطوح مختلف پروبیوتیک و بوتیرات کلسیم بر عملکرد تولیدی مرغ های تخم گذار

این مطالعه به منظور بررسی استفاده از بوتیرات کلسیم محافظت شده و پروبیوتیک تپاکس در جیره غذایی بر عملکرد مرغ های تخم گذار انجام گرفت. تعداد 180 قطعه مرغ نژاد های لاین سفید (w36) در سن 62 هفتگی به طور تصادفی بین 30 قفس توزیع شدند. این آزمایش به صورت طرح فاکتوریل 3×2 شامل سه سطح پروبیوتیک و دو سطح بوتیرات کلسیم در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تکرار و 6 مرغ در هر تکرار به مدت 60 روز انجام گرفت، جیره های آزمایشی شامل جیره A فاقد پروبیوتیک و بوتیرات کلسیم، جیره B دارای بوتیرات کلسیم 1/0 درصد، جیره C دارای پروبیوتیک 07/0 درصد، جیره D دارای پروبیوتیک 1/0 درصد، جیره E دارای بوتیرات کلسیم 1/0 درصد و پروبیوتیک 07/0 درصد، جیره F دارای بوتیرات کلسیم 1/0 درصد و دارای پروبیوتیک 1/0 درصد بود. خصوصیات مربوط به عملکرد از قبیل خوراک مصرفی، درصد تولید تخم مرغ، میانگین وزن تخم مرغ، میانگین توده تخم مرغ و ضریب تبدیل خوراک به صورت هفتگی محاسبه گردید. نتایج مربوط به عملکرد در کل دوره نشان داد که مصرف خوراک روزانه، ضریب تبدیل خوراک و درصد تولید تحت تاثیر سطوح مختلف پروبیوتیک و بوتیرات کلسیم قرار نگرفتند. وزن تخم مرغ و توده تخم مرغ با کاربرد سطح 07/0 درصد پروبیوتیک در جیره افزایش (P<0.05) می یابد، ولی بوتیرات کلسیم تاثیری بر این دو فاکتور نداشت. در کل نتایج این آزمایش نشان داد که تیمارهایی که جیره های توام بوتیرات کلسیم و سطح 07/0درصد پروبیوتیک را دریافت کردند بهترین نتایج را به لحاظ عملکرد تولیدی به دست آوردند.

کلیدواژه ها:

بوتیرات کلسیم ، پروبیوتیک ، مرغ های تخم گذار ، عملکرد