تاثیر عامل کربنی در محیط پرآوری کالوس انگورitis vinifera) (V

به منظور تولید کالوس از خوشه انگور وارداتی شیلی، ابتدا خوشه های انگور از مراکز خرید، تهیه گردیدند. از بین خوشه های انگور، خوشه های سبز که احتمال وجود بافت زنده در آنها وجود داشت انتخاب گردیدند. بعد از مرحله ی ضدعفونی، ریزنمونه ها درمحیط کشت پایه MS حاوی تنظیم کننده های رشدی TDZبا غلظت mg/l4 و NAA با غلظت mg/l1/0کشت شدند. به دلیل وجود ترشحات فنلی در محیط کشت به محیط القاء کالوس mg/l150 از سه آنتی اکسیدانت اسید آسکوربیک و اسید سیتریک و پلی ونیل پیرولیدین اضافه شد. پس از 6 هفته کالوس در ظروف کشت تولید گردید. سپس کالوس های تولید شده به محیط های پرآوری با سه نوع عامل کربن مختلف (ساکارز، شکر قهوه ای و شکر معمولی) و سه غلظت مختلف (20، 30 و 40) منتقل شدند. برای هر تیمار 5 تکرار در نظر گرفته شد. برای مقایسه تیمارها از صفت قطر کالوس و وزن تر کالوس استفاده شد. در بررسی نتایج نیز از روش آماری طرح کاملاً تصادفی و نرم افزارSpss استفاده شد. با بررسی صفات مورد نظر وداده های آماری، در این آزمایش تیمار T5، بهترین تیمار در نظر گرفته شد

کلیدواژه ها:

انگور ، عامل کربن ، کالوس ، محیط کشت MS