بررسی مولفه های سبکی در ترجمه متون نثری از عربی به فارسی

می توان گفت شایان ترین رویکرد در فرایند ترجمه این است که مترجم سبک نویسنده را به میزان زیادی حفظ کند. حال، انتقال سبک یا با معادلیابی واژگانی، صورت میگیرد و یا با معادلیابی ساختاری. یعنی: هم واژه های گوناگون ممکن است دارای بار سبکی باشند، و هم ساختارهای مختلف. رعایت سبک یا شیوه بیان، با گزینش درست برابر واژه ها و ساخت دستوری جمله، در زبان مقصد در پیوند است. به عبارت سادهتر، از میان چند واژه برابر و چند ساخت دستوری، باید گونهای را برگزید که بتواند سبک متن زبان مبدا را در زبان مقصد نشان دهد. از این روی در گزینش سبک، باید به دو سطح واژگانی و ساختاری توجه کنیم. این پژوهش در پی آن است که نشان دهد سبک در ترجمه به چه شکلی نمایش داده میشود به همین روی چهار ویژگی را در بررسی سبک شناختی ترجمه با آوردن نمونه هایی از متون مورد بررسی قرار می دهیم: 1 - ساده سازی )یعنی شکسته شدن جملات یا توالی های طولانی،جایگزین شدن عبارات کوتاه با عبارات پیچیده و حذف یا کم شدن عبارات تکراری( 2 -تصریح ) نوعی تمایل به شفاف سازی ابهامات متن اصلی در ترجمه( 3 - طبیعی سازی )جایگزین شدن واژگان و ساخت های نحوی نامتعارف و مهجور در زبان مقصد با معادل های طبیعی و متعارف( و 4 -متوازن سازی: )در حالت توازن و میانه قرار گرفتن متن ترجمه شده(.

کلیدواژه ها:

سبک شناسی ، ترجمه ، معادل یابی واژگانی ، معادل یابی ساختار ، ساده سازی ، تصریح ، طبیعی سازی ، متوازن سازی