نگرش سیستمی در مدیریت فرهنگی کلان شهر تهران با رویکرد توسه پایدار شهری

رشد فزاینده ابعاد شهرنشینی موجب شکل گیری مقیاس های جدیدی از رشدشهری در طی چند دهه اخیر شده است که شهر و شهرسازی معاصر را باچالش های نوینی مواجه کرده است. شهر موجودی زنده است و تحت تأثیرعوامل مختلف برون زا و درون زا قرار دارد و درک صحیح از آن می تواند درکنترل، نظارت و هدایت مسئولیت هایی که جزو وظایف مدیریت شهری است،مؤثر باشد. با وجود این، اگر سرعت تحولات شهری بیشتر باشد، میزانتأثیرگذاری عوامل برون زا که خارج از محدوده وظایف مدیریت شهری استمی تواند روی وظایف و مأموریت ها اثر منفی بگذارد. مدیریت شهری ما به ویژهدر کلان شهرها گرفتار روزمرگی است. مدیریت فرهنگی کارآمد و پایدار کل امورفرهنگی محلی باید سیستم شهر را برنامه ریزی، هدایت و ساماندهی کند.چندپارگی در مدیریت شهری کلان شهر تهران، بازتولید مسائل مختلف شهریدرباره ساختار فرهنگی شهر است. نگرش سیستمی در مدیریت فرهنگی اینشهر می تواند نابسامانی های این عرصه را تاحدودی کاهش دهد. نتایج پژوهشنشان می دهد که نبود تخصص و آشنایی مدیران با مسائل فرهنگی، اجتماعی واقتصادی شهر سبب کاهش میزان کارایی مدیران فرهنگی شده است. همچنینمی توان با استفاده از موارد قوت و فرصت های فراروی مدیریت فرهنگی بهصورت سیستمی در این کلان شهر، شاهد توسعه پایدار فرهنگی بود

کلیدواژه ها:

نگرش سیستمی ، مدیریت شهری ، مدیریت فرهنگی ، مدیریت کلان شهر ، کلان شهر تهران و توسعه پایدار