مطالعه تطبیقی وکالت ثانوی در فقه، حقوق ایران و انگلیس

اعطای وکالت از سوی وکیل به شخص ثالث بر دو قسم اصلی است: الف) توکیل به غیر، بدین نحو که هنگام اعطای وکالت به وکیل،اذن صریح یا ضمنی نیز به وی داده می شود تا بتواند برای انجام مورد وکالت به شخص دیگری وکالت دهد. در این صورت وکیل اولاز رابطه حذف نمی شود و برحسب مورد فوت یا حجر وی می تواند بر وکالت ثانوی اثر گذار باشد. ب)تفویضوکالت منتهی به انتقالوکالت به شخص ثالث می گردد و در نتیجه، وکیل اول از رابطه حذف و فوت یا حجر وی نیز اثری در وکالت ثانوی نخواهد داشت.تحقیق حاضر به قسم نخست اختصاص دارد. نگارندگان می کوشند در نوشتار حاضر با رویکردی تطبیقی به فقه، حقوق موضوعه وحقوق انگلیس، مفهوم توکیل به غیر، موقعیت وکیل دوم در رابطه با وکیل اول و موکل، آثار آن و حدود اختیارات وکلا را مورد بررسی وتحلیل قرار دهند.

کلیدواژه ها:

توکیل به غیر ، وکیل اول ، وکیل دوم ، فقه ، حقوق ایران ، حقوق انگلیس