حق داشتن وکیل در نظام حقوقی ایران

حق داشتن وکیل در دادگاهها از جمله حقوقی است که قانون گذار کشور ما هم در قانون اساسی و هم در قوانین عادی آن رامورد شناسایی قرار داده و شرایط آن را تبیین کرده است. اصل سی و پنجم قانون اساسی مقرر می دارد: «درهمه دادگاهها طرفیندعوا حق دارند برای خود وکیل انتخاب نمایند و اگر توانایی انتخاب وکیل نداشته باشند باید برای آنها امکانات تعیین وکیلفراهم گردد». جمله امری پایان این اصل، نشان دهنده اهمیت استفاده از این حق در دادگاه هاست.در مورد حق داشتن وکیل در دعاوی جزایی، چکیده بر اساس اصل سی و پنجه از قانون اساسی جمهوری اسلامیایران، انتخاب وکیل در همه دادگاه ها برای افراد به عنوان یک حق شناخته شده است؛ به گونه ای که اگر اصحاب دعوا تواناییانتخاب وکیل نداشته باشند، امکانات تعیین وکیل باید برای ایشان فراهم آید. ماده 185 از قانون آیین دادرسی کیفری نیز با پرداختنبه این اصل در امور جزایی، به طرفین دعوا اجازه می دهد، وکیل انتخابی خود را به محکمه معرفی کنند. قانونگذار این حق رابرای متهم آن قدر مهم فرض کرده که در ماده 186 از همان قانون، دادگاه ها را مکلف میکند در صورت عجز متهم از انتخابوکیل، راسا این وظیفه را انجام دهند. صرف نظر از اینکه در برخی جرایم داشتن وکیل برای متهم اجباری است، در این مقالهبه این سوال پاسخ داده می شود که برای اعمال حق داشتن وکیل در محاکم جزایی، چه شرایط و محدودیت هایی وجود دارد؟

کلیدواژه ها:

وکیل ، موکل ، دادرسی کیفری ، وکالت تسخیری ، تعدد وکیل