عدالت جنسیتی در پرورش از دیدگاه حقوق اسلام و حقوق بشر

تربیت همراه با عدالت جنسیتی حقی است که به همه افراد بشری تعلق دارد هر شخصی از آنرو که انسان است حق برخورداریاز پرورش صحیح را دارد تربیتی که مصالح و منافع عالی او را تضمین کند و بتواند موجبات کمال یافتن جسمی، روحی و معنوی او رافراهم آورد، تربیتی که کاملاً متناسب با نیازها و ابعاد وجودی شخصیت انسان با در نظر گرفتن جنسیت او باشد توضیح اینکه نقشکودکان در این زمینه بسیار مهم است که در واقع می توان گفت که تربیت کودک محور است که می تواند محقق کننده حقوق تربیتی باشد.کودک محوری در تربیت به معنای ضرورت متناسب ساختن تعلیم و تربیت با نیازها، ویژگی ها و خصایص فردی کودک و تأمین مصالحعالی او همراه با عدالت جنسیتی میباشد. پس بر این اساس فراهم نیاوردن موجبات تحقق چنین تربیتی، به معنای محروم ساختن شخصاز حق اوست، همچنین ارائه تربیتی که نامتناسب و ناموزون با ویژگی ها و خصایص و مصالح عالی انسان بدون در نظر گرفتن جنسیتوی نیز محروم ساختن انسان از حق تربیتی اوست.در آموزه های دین مبین اسلام و اسناد بین المللی حقوق بشر پرورش در همه حیطه های زندگی اعم از جسمی، روحی، روانی واخلاقی هم حق و هم تکلیف والدین و حکومت دانسته شده است.پرورش به عنوان حقی طبیعی، تعینی، نفسانی و درون ذاتی است که قوانین موضوعه بشری باید آنها را رعایت کند و این حقجهان شمول بوده به گون های که هم مبانی فقهی و هم اسناد حقوق بشری بر آن تأکید دارند. ولیکن دشوارترین چالش پیش رویجهان شمولی حقوق بشر جمع نمودن این خصیصه با تنوع فرهنگی است که هم می بایست جهان شمولی حق پرورش را باور داشت و همبه تکثر فرهنگی احترام گذاشت.

کلیدواژه ها:

عدالت ، پرورش ، حقوق اسلام ، حقوق بشر