تربیت دینی از منظر قران کریم

همه ی آموخته ها، عادت ها، رفتارها و منش های ما ناشی از محیط است و در اثر وجود سرمشق ها، مربیان و یادگیری های مستقیم و غیر مستقیم پدید می آیند اما آنچه در ادامه ی فرایند رشد شخصیت کودکان و تأثیرپذیری آنها از الگوهای رفتاری بسیار حساس است، هماهنگی، همانندی و همراهی الگوها در رشد شخصیت و تثبیت معیارهای اخلاقی به هنگام ورود کودک به مدرسه میباشد. بنابراین لازم است والدین با هماهنگی و همراهی هم، خودشان الگوی عملی تربیت دینی باشند و علاوه بر آن بتوانند الگوهای مناسبی به کودکان ارائه دهند. ارائهی الگو می تواند از طریق فرایندهایی که مورد علاقه کودکان است، صورت گیرد، مثلاً ارائه ی الگو از طریق داستان گویی یا خواندن کتاب برای کودکان. حتی اگر والدین هیچ عمدی نداشته باشند، رفتار، کردار و گفتار آنها بزرگترین وسیله ی تربیت دینی ایشان خواهد بود، از این روست که مهمترین عامل برنامه های تربیتی کودکان، ویژگیهای مطلوب والدین و مربیان است، زیرا کودکان از نظر عاطفی و احساسی به شدت متأثر می شوند و چگونگی خلاق، رفتار و شخصیت اطرافیان بر باورها، بازخوردها و رفتارهای فردی و اجتماعی شان اثر می گذارد. در قران کریم در خصوص نقش ارزنده والدین در راستای تحقق تربیت دینی و راه های توانمند سازی ایشان در این زمینه تاکید فراوان گردیده که به تشریح آیات مربوطه با عنایت به تفاسیر موجود می پردازیم.