نظام خانواده در تربیت دینی

«خانواده» گروه کوچکی است که حدفاصل بین فرد و جامعه قرار گرفته است. صاحب نظران تعریفهای متعددی برای خانواده ارائه کرده اند. براساس تعالیم اسلامی،خانواده مجموعه ای است از افراد بارابطه های سببی ونسبی. براساس این تعریف، ازنظر تعالیم اسلام خانواده شامل خانواده های هسته ای وگسترده می شود. خانواده از نظر اسلام یک سازمان محکم و حتی پایه ورکن همه ی سازمانهای اجتماعی شناخته شده است و دوست دارد خواسته ها ونیازهای طبیعی انسان درنظام شرع و قواعد الهی برآورده گردد. منظور از تربیت دینی، عمدتاً حوزه مربوط به عقاید و احکام عبادی دین می باشد. تربیت دینی درسیره تربیت حضرت علی(ع) شامل نماز،آموزش قرآن ،تنظیم دعا و... هست که هرکدام دارای اهمیت خاصی می باشد. در ابتدا مسئولیت تربیت دینی با پدرومادر است زیرا هرکودکی که به دنیا می آید هیچ فهمی ازارزش و ضدارزش ندارد و پدر و مادر هستند که می توانند با تربیت صحیح فطرت پاک کودک رادوام بخشند یا با تربیت غلط فطرت پاک را مکدرسازند.این نوع تربیت به دوصورت رسمی که به معنای تربیت دینی با برنامه ریزی مدون و غیر رسمی که به معنای تربیت دینی بدون طرح و برنامه پیشین می باشد، انجام می شود. آیات و روایات زیادی در رابطه با تربیت دینی خانواده وجود داردکه درآن پدر و مادر نقش اساسی درآن دارندکه با شیوه های نوین تربیتی مانند امربه معروف و نهی ازمنکر این نقش را ایفا می کنند. تربیت دینی خانواده دارای روش هایی است برای مثال، روش غیرمستقیم که به صورت داستان یا حدیث بیان می شود و روش فعال که کودکان درآن شرکت می کنند درتربیت دینی خانواده، باید به اموری نظیر ازبین بردن مسائل ضدارزشی، وفای به عهد و... توجه شود تا فرزندان در سایه سار این امور به درستی تربیت شوند و استعدادهای آن ها شکوفا شود.

کلیدواژه ها:

خانواده ، تربیت دینی ، ارزش ، فطرت