سنجش کارایی بانکهای عضو بورس اوراق بهادار تهران با استفاده از روش تحلیل پوششی دادهها DEA

یکی از چالشهای اساسی در نظام بانکی، افزایش کارایی است. اکنون بانکها ناگزیرند تا میزان کارایی فعالیتهای خود را به منظور رقابتپذیری بیشتر در عرصهی داخلی و بینالمللی افزایش دهند. از نظر اقتصادی، کارایی به مفهومتخصیص بهینه منابع، حداکثر استفاده از منابع، تحمل حداقل هزینه با تکنولوژی موجود است. بنابراین محاسبه کارایی بانکها و شناخت عوامل مؤثر بر آن از اهمیت فراوانی برخوردار است. از این رو در این تحقیق به برآورد کارایی فنی خالص، ورودی محور بانکها عضو بورس اوراق بهادار تهران در طی سالهای 5831 5831 با استفاده از روش - تحلیل پوششی دادهها ) DEA ( پرداخته و برای متمایز کردن اینکه چگونه امتیازات کارایی با تغییرات در ورودیها وخروجیها تغییر میکنند از دو رویکرد عملیاتی و واسطهگری استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که کاهشدر کارایی فنی خالص براساس روش واسطهگری نسبت به روش عملیاتی سریعتر است. همچنین نتایج نشان میدهد بانکهای کارا و ناکارا بر اساس انتخاب ورودی و خروجی در هرسال متفاوت هستند. بانکهای ناکارا موجود در نمونهکه برای رسیدن به کارایی نیازمند کاهش در ورودیهای خود هستند، درصد کاهش درهر ورودی برای این بانکها مشخص شده که بر این اساس این بانکها نیز میتوانند با توجه درصد کاهش مشخص شده در ورودیها، خود را به مرز کارایی برسانند و در محیط رقابتی موجود فعالیت قویتری داشته باشند

کلیدواژه ها:

کارایی ، کارایی فنی خالص ، تحلیل پوششی دادهها ، رویکرد عملیاتی ، رویکرد واسطه گری