امکان سنجی توسعه گردشگری در روستاهای کوهستانی با استفاده از مدل SWOT (دهستان فیروزجاه شهرستان بابل)

امروزه صنعت گردشگری یکی از منابع مهم تولید، درآمد، اشتغال و ایجاد زیرساخت ها برای نیل به توسعه پایدار بشمار می آید و بعنوان یکی از عوامل اقتصادی کشورها از سوی برنامه ریزان اقتصادی پذیرفته شده است. علاوه بر آن بسیاری از سیاست گذاران و برنامه ریزان توسعه نیز از صنعت گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد می کنند. در این راستا گردشگری روستایی نیز یکی از ابعاد مهم گردشگری به حساب می آید که می تواند با برنامه ریزی اصولی و دقیق و با شناسایی مناطق گردشگری روستایی و شناخت پتانسیل ها و نقاط قوت روستاها، نقش مؤثری در توسعه این مناطق و در نتیجه توسعه اقتصاد و همچنین توسعه ملی کشورها داشته باشد، از این رو در اینجا سوال این است که پتانسیل ها و محدودیت های گردشگری روستایی کدام است؟ و چگونه می توان راهکارهایی را در جهت توسعه گردشگری روستاها که بتواند باعث رشد گردشگری و در نتیجه توسعه پایدار روستایی بشود به کاربرد؟ به این منظور مقاله حاضر بهره گیری از مطالعات میدانی، و تعیین نقاط قوت، ضعف، فرصت، و تهدیدها به شیوه SWOT به ارائه استراتژی ها و راهکارها در جهت توسعه گردشگری در مناطق روستایی شهرستان بابل (دهستان فیروزجاه) پرداخته است. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که محدوده مورد مطالعه، یکی از مهمترین مناطق جذب گردشگران بوده اما چون نگاه گردشگران به سمت سواحل غربی استان و جنگل های کناره آن می باشد و شهرستان های مرکزی یا فاقد دریا مانند بابل با اینکه فاصله کمتر از 20 کیلومتری سواحل قرار دارند و با وجود داشتن جاذبه های فراوان گردشگری طبیعی اعم از جنگل های انبوه، چشمه ها، ییلاق های سرسبز کشاورزی و آدارب و رسوم از جذب گردشگران داخلی به دور مانده در حالیکه قابلیت های گردشگری آن نسبت به سواحل و غرب استان بکرو دست نخورده است.

کلیدواژه ها:

گردشگریروستایی ، راهکار ، مدلاستراتژیک SWOT ، دهستان فیروزجاه ، شهرستان بابل