بررسی رابطه هوش معنوی و خود کارآمدی پرسنل فوریت پزشکی و اورژانس شهرستان دامغان

این تحقیق سعی دارد رابطه بین هوش معنوی و خودکارآمدی کارکنان را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد. فرضیه اصلی مورد مطالعه عبارت است از: بین هوش معنوی و خودکارآمدی پرسنل فوریت پزشکی و اورژانس شهرستان دامغان رابطه وجود دارد. متغیر مستقل، هوش معنوی است که مؤلفه های آن عبارتند از: تفکر کلی و بعد اعتقادی، توانایی مقابله و تعامل با مشکلات، پرداختن به سجایای اخلاقی و خودآگاهی و عشق و علاقه و متغیر وابسته خودکارآمدی می باشد. جامعه آماری این تحقیق را پرسنل فوریت پزشکی و اورژانس شهرستان دامغان تشکیل می دهند که 52 نفر می باشد و جامعه آماری به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شده است. روش جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه 42 سؤالی هوش معنوی بدیع و همکاران و پرسشنامه 50 سوالی محقق ساخته خودکارآمدی می باشد. روشهای تجزیه وتحلیل با استفاده از ANOVA مستقل و T آزمونهای آلفای کرونباخ، کولموگروف – اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون صورت پذیرفت. نتایج آزمون ها نشان داد بین هوش معنوی (تفکر کلی و بعد اعتقادی، توانایی مقابله و تعامل با مشکلات، پرداختن به سجایای اخلاقی و خودآگاهی و عشق و علاقه) و خودکارآمدی کارکنان رابطه وجود دارد.

کلیدواژه ها:

هوش ، هوش معنوی ، خودکارآمدی ، فوریت پزشکی و اورژانس شهرستان دامغان