کاربرد نظریه های مدیریت در بهسازی سازمانهای آموزشی

هدف مقاله حاضر، بررسی مولفه های روابط انسانی در بهبود کیفیت سازمان می باشد،بدین منظورشاخص های مهم در برقراری روابط انسانی مورد بررسی قرار گرفت.روش تحقیق توصیفی -تحلیلی بوده، جامعه آماری ، نظام آموزشی کشور ایران و رویکرد توفق مهارتهای توسعه ای روابط انسانی می باشد،حجم نمونه، عناصرو شاخص های بهبود کیفیت و روابط انسانی در مدارس می باشد.اطلاعات مورد نیاز از جستجو در منابع کتابخانه ای وگزارش های تحقیقات چاپ شده و جستجو در شبکه جهانی اینترنت به دست آمده است. یافته کلی پژوهش،حاکی از توجه نسبی و تاکید نظام تعلیم و تربیت به مهارت روابط انسانی در فرایندهای مختلف آموزش است.محتوای برنامه درسی،قوانین بالادستی و تلاش معلمان گرانقدرضمن تاکید بر روابط انسانی زمینه را برای بهبود بخشی به توسعه مهارت روابط انسانی فراهم آورده است اما کافی نیستند،روش های تدریس مورداستفاده روش های فعال می باشدو در این راستا ازمدیریت به روش سنتی نیز بهره برده است.باتوجه به نتایج به دست آمده پیشنهادهای زیر ارائه شده است:تدوین سند جامع کاربردی کردن نظریه های مدیریت روابط انسانی با مولفه های عینی تر و ملموس تر، رفع مشکلات اقتصادی مدارس و مساعدت به خانوادههای کمتر برخوردار، رفع موانع آموزشی و کیفیت بخشی به ابزار و امکانات آموزشی موجود،تشویق وترغیب دانش آموزان به تلفیق دانش نظری و فعالیت های عملی وکاربردی تر،تشکیل همایش ها و جلسات مشترک،آموزش مبانی دینی به صورت کاربردی،توجه به اصل مقبولیت در انتخاب مدیران ونگاه حداکثری به سلامت روان و جسم آنان ،ارتقاء سطح انگیزش به کار ،توجه به حداکثر رضایتمندی فرد در انجام فعالیتهای گروهی ،نگاه ویژه به مدیریت غیر متمرکز و نیمه متمرکز،تجهیز مدارس به آخرین دستاوردهای علمی،پوشش حداکثری دانش آموزان با تامین بخشی از نیازهای اولیه.

کلیدواژه ها:

رابطه ، روابط انسانی ، بهسازی