مکانیزم پوشش های زیست تخریب پذیر در مهندسی پزشکی

سال انتشار: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,092

فایل این مقاله در 9 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MCIS03_015

تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1396

چکیده مقاله:

برای مواد پلیمری زیست تخریب پذیر ، سوال واضح این است که چرا بعضی از پلیمرها تخریب می شوند و بعضی خیر . برای درک این مسیله ، باید مکانیزم هایی درباره اینکه کدام متریال های پلیمری، زیست تخریب پذیر می شوند را باید بدانیم. زیست تخریب پذیری به معنای تخریب پذیری توسط فعالیت های بیولوژیکی است.هرچند ممکن است همزمان با تخریب پذیری معدنی مثل فوتو تخریب پذیری و یا هیدرولیز ساده رخ دهد. بخش زیادی از پلیمرها مثل پلی استرها ،پلی هیدریدها ،پلی آمیدها ،پلی کربنات ها ،پلی یورتان ها و... موضوع هیدرولیز هستند. در کاربردهای پزشکی ، مواد پلیمری زیست تخریب پذیر فقط برای زمان خاصی مورد نیاز هستند و زمانی که بخواهیم از عمل جراحی دوم برای خارج کردن ایمپلنت صرف نظر کنیم از آنها استفاده می کنیم ، مثل ایمپلنت های رهایش داروی کنترل شده، بخیه های درونی و کاربردهای مهندسی بافت و خود احیایی القا شده. برای اجرای نیاز این کاربردها ، مکانیزم های تخریب پذیری برای هر متریال زیست تخریب پذیر مصنوعی، براساس تقسیم پیوندهای خاص متریال تحت شرایط فیزیولوژیکی می باشد.این تقسیم خودش بههیدرولیز یا مکانیزم های گوناگون مثل کاهش پیوندهای دی سولفید ، در ساختار اصلی ، در زنجیره های جانبی و یا گروه های ضمیمه بسته به مونومرها و یا ساختار پلیمرها می پردازد.در ادامه، پارامترهای دیگری بر تخریب پذیری پیوندهای شیمیایی تاثیر می گذارد مثل PH ، دما ، آب دوستی و... در متریال های زیست تخریب پذیر، تقسیم پیوندها در قطعات پلیمری رخ می دهد که می تواند از بدن خارج شود.متابولیست ها باید قابل حل در آب و غیرسمی باشند و از کلیه به راحتی دفع شوند و یا با متابولیسم طبیعی سلول ، متابولیز شوند.

نویسندگان

کیمیا کاظمی

دانشجوی کارشناسی ارشد ، دانشکده فنی مهندسی ،واحد تهران جنوب،دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

فرید نعیمی

استادیار، مرکز تحقیقات مواد پیشرفته، دانشکده مهندسی مواد، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران،