بررسی پپتیدهای زیست فعال و اهمیت انواع مشتق شده آن در فرآورده های لبنی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 938

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

MDCONF02_074

تاریخ نمایه سازی: 2 تیر 1397

چکیده مقاله:

پپتیدهای زیست فعال مشتقات پروتیینی خاص هستند که فعالیت آنها بر مبنای ترکیب و توالی اسیدهای آمینه می باشد. برخی از پیتیدهای زیست فعال به طور طبیعی مانند آندروفین هستند و بعضی دیگر توسط تخمیر میکروبی و پروتیولیز و هیدرولیز آنزیمی بعد از مصرف انسانی آزاد می شوند. امروزه منابع زیادی برای تولید پیتیدها از پروتیین وجود دارد مانند آب پنیر، گوشت، منابع دریایی و گیاهی اما پروتیین شیر، به عنوان منبع مهمی از پیتیدهای زیست فعال مطرح شده اند. از روش های تولید پیتیدهای زیست فعال می توان به روش هیدولیز آنزیمی و DNA نوترکیب اشاره نمود. روش هیدرولیز آنزیمی جهت دسترسی به پیتیدهای زیست فعال بازدهی کمی داشته و هزینه های استخراج و خالص سازی آن نیز بالا است. در سال های اخیر با رشد علم مهندسی ژنتیک، استفاده از روش DNA نوترکیب به جهت دارا بودن مزیت های متعدد از جمله راندمان بالا، هزینه کم تولید و خلوص بیشتر محصول افزایش یافته است. پیتیدهای زیست فعال مشتق شده از پروتیین های غذایی اثرات مثبتی در سلامتی مانند کنترل فشار خون، خاصیت آنتی اکسیدانی، خاصیت ضد سرطانی، مهار کننده آنزیم ACE و تعدیل کنندگی ایمنی دارند. فعالیت های زیستی پیتیدهای آزاد شده از پروتیین های شیر بسیار حایز اهمیت می باشد. پیتیدهای ضد باکتری در بسیاری از پروتیین های شیر از جمله لاکتوفرین شناسایی شده اند. این پیتید فعالیت ضد باکتری فعال علیهباکتری های گرم مثبت و منفی از جمله Staphylococcus، Salmonella، Escherichia coli و مخمر دارد. بنابراین، پیتیدهای زیست فعال شیر به عنوان منبع بسیار متنوع از اجزایی هستند که می توانند در فرمولاسیون داروها یا غذاها به منظور ارتقاء سلامتی مورد استفاده قرار گیرند.

نویسندگان

علیرضا وسیعی

دانشجوی مقطع دکتری علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

سید علی مرتضوی

استاد علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

عاطفه اسعدی

دانشجوی کارشناسی ارشد علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد

بهروز علیزاده بهبهانی

دانشجوی مقطع دکتری علوم و صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد